Upravi Radničkog je bilo potrebno dosta vremena da nađe izlaz iz nastale situacije i obnovi aktivnosti kluba. Zaključeno je da treba promeniti ime i izabrati neko koje klubovi nose u većim gradovima tadašnje Jugoslavije. Morali su da nađu ime s kojim će se složiti sreski policijski načelnik, da ga ubede da u fudbalu nema mesta za propagiranje levičarskih ideja. Posebno je iritirala crvena boja klupskih dresova jer se smatrala komunističkom. Načelniku policije je to bilo dovoljno da zabrani delatnost kluba. Upava kluba nije se mirila sa gašenjem kluba i bilo je potrebno vremena da se osmisli kako i na koji način obnoviti rad kluba za koji je među radničkom i srednjoškolskom omladinom vladalo veliko interesovanje. Zaključeno je da treba izabrati ime kakvo imaju klubovi u većim gradovima, a koje načelnik policije neće moći da ospori.
CRVENI DRESOVI
– Nakon dužeg promišljanja, uprava kluba se odlučila za ime Građanski koje su nosili klubovi u Skoplju i Zagrebu. Kada je rešeno ime ostao je problem boje dresova koja je bila crvena. Gotovo svi, uprava, fudbaleri i navijači bili su za crvenu po svaku cenu.
U Beogradu su u to vreme postojala dva velika kluba, BSK i Jugoslavija, koji su bili članovi savezne fudbalske lige. Oni su bili pandan današnjoj Crvenoj Zvezdi i Partizanu. Njihovi dueli bili su utakmice za fudbalske sladokusce koji su punili stadione. BSK je imao prugaste plavo-bele dresove, a Jugoslavija crvene. Iluzorno je bilo misliti da jedan prestonički klub, za koji su navijali predstavnici bogate građanske klase, koji je nosio ime države igra u crvenim „komunističkim“ dresovima. Sa takvom neospornom dokumentacijom, uprava kluba je podnela zahtev tražeći policijsko odobrenje za aktiviranje zabranjenog kluba. Policijski načelnik nije mogao da nađe bilo kakav razlog da ovako dokumentovan razlog odbije i dao je traženo odobrenje. Tako je bivši Radnički nastavio svoju delatnost pod imenom Građanski sve do okupacije.
KO JE IGRAO
Pre Drugog rata, u periodu od 1930. do 1941. godine brojni fudbaleri su nastupili za Građanski. Kao funkcioneri istakli su se predsednici, Božidar Antić Boža Micko, Dragutin Ristić Stropljanac i Franja Belavić, potom članovi uprave: Velimir Djorđević, Panta Jovanović Kazak, Blagoje Ilić Mazalo, Dušan Mišić Z’z, Bođa Vuksanović, Djorđe Djorđević Djoka Bonde, Dušan Jovanović Duško Budurac i drugi.
Od fudbalera klub su svojim igrama obeležili: Brana Jeftić, Strahinja Mitić Straha, Dragoljub Stojanović Kovač, Sava Stevanović Džuna, Živojin Petković, Petar Savić Ćare, Dragomir Ružić Dragi Juda, Sreten Janjić, električar, Aleksandar Mitić Aca Domac, Dobrivoje Simonović Dobri Gočoban; Momčilo Stojanović Djusa, Slobodan Čuklja, Ljuba Bome, Stojan Djorđević Tane Rakovče, Dušan Gogić, Kurta golman iz Bujanovca, Dušan Denčić, Dimitrije Arsić Tolja, Jovan Stanisavljević Jova Govedarac, Mladen Stojković, Miša odžačar, Petar Djorđević Pera Kika, Dimitrije Mitić Mita Direklija i drugi.
Uprave i fudbaleri Građanskog i Hajduka pratili su, za to vreme, moderne tendencije u svetskom fudbalu. Sve novine dolazile su iz kolevke fudbala – Engleske. Po uzoru na njih i vranjski klubovi su usvojili klasičan sistem igre, poznat kao engleski WM sistem ( 2-3-5). To je formacijski na terenu izgledalo: dva beka, centarhalf, dva krilna halfa, dva krila, dve polutke i centarfor. Po tom sistemu su igrali gotovi svi klubovi u Evropi pre Drugog svetskog rata.
Taj sistem koji su Englezi usavršili do perfekcije donosio im je sjajne rezultate. Ipak, njihov sistem prihvatili su i drugi i zahvaljujući boljem individualnom kvalitetu počeli da ih pobeđuju, a po završetku rata i rezultatski ponize.
EUFORIJA 1939.
U jesen 1939. godine, u vranjskim klubovima, Hajduku, Građanskom i Osvetniku, čekalo se u red za upis. Jedan od razloga je bila pobeda Jugoslavije nad Engleskom, u Beogradu, rezultatom – 1:0.
Utakmica je izazvala opšte oduševljenje u zemlji. Junaci i uzori omladine koja je igrala fudbal u Vranju bili su članovi te pobedničke ekipe. Jugoslavija je nastupila u sastavu: golman Lovrić, bekovi Dubac i Jozo Matošić, centarhalf Dragićević, halfovi Manola i Lehner, navala, Glišović, Moša Marjanović, Aca Petrović, Vujadinović i Perlić. Gol je postigao Glišović, ali je najveći miljenik publike i uzor mnogobrojnim fudbalerima tog vremena bio golgeter Moša Marjanović.
(nastaviće se)
Pratite InfoVranjske.rs i na Facebook stranici portala.