Lik i delo – Dragan Sentić: Od stražara do predsednika banjske opštine

Dragan Sentić, predsednik Gradske opštine Vranjska Banja, ima neobičan i čudan životni put, počev od „funkcije“ stražara treće smene u „Jumku“ krajem 90-ih godina prošlog veka, preko šefa službe obezbeđenja u vranjskoj tekstilnoj fabrici, pa do aktiviste prišipetlje u SNS, do predsednika banjske opštine.

U Sentićevom životu pre političkog angažmana u SNS pomešali su se sticajem „nenamernih okolnosti pozitivni i oni drugi događaji, napredovanje u službi ne tako dobro stojećeg „Jumka“ u prvoj deceniji 21. veka, ali i neugodni sudski epilog iz 2011. godine, kada ga je Osnovni sud u Vranju oglasio krivim za falsifikovanje službene isprave-diplome pravnog fakulteta u predmetu pod brojem K.br. 328/40.

Te za Sentića baš nezgodne 2011. godine, on nije mogao da bude izabran za člana Školskog odbora Osnovne škole Predrag Devedžić u Vranjskoj banji, a na predlog tadašnjeg direktora bansjke škole, jer je u izveštaju iz vranjskog pravosuđa saopšteno da je kažnjavan za fizičko nasilje nad vlasnikom jedne banjske kafane.

Sentić, međutim, negde 2014. godine polako „hvata“ naprednjački voz i postepeno se približava vodećim banjskim naprednjacima, ciljajući pre svih Slavišu Bulatovića, Banjčanina i najpre poverenika, pa zatim predsednika vranjskog odbora SNS, a kasnije i poslanika republičkog parlamenta.

Sentić strpljivo čeka svoj trenutak sreće i u maju 2017. godine postaje predsednik Gradske opštine Vranjska Banja, uz prethodno uporno lobiranje Bulatovića za njegov izbor, jer mu prethodni predsednik banjske opštine, diplomirani ekonomista Nebojša Bogdanović, nikako nije odgovarao.

Sentić ne zapostavlja ni svoje dalje školovanje, pa krajem 2019. godine odlazi u Travnik u Bosni i Hercegovini, gde upisuje master studije, a kao dokaz fakultetske spreme prilaže lažnu diplomu pravnog fakulteta, overenu u Uslužnom cenrtu banjske opštine.

Predsednik banjske opštine, logično, ne zapostavlja ni svoje obaveze telohranitelja Slaviše Bulatovića, čiji nijedan izlazak u javne objekte u Vranjskoj Banji nije zamisliv bez Sente, jer poslanika valja čuvati od arhineprijatelja kojih u svom mestu ima više nego što je to potrebno, a nikako ne godi zastrašenom poslaniku.

Odnosi sa Bulatovićem, pak, izloženi su povremenim iskušenjima politike, od idile u kojoj zajedno farbaju klupe u banjskom parku, pa do razmimoilaženja oko pravca toplifikacije, gde otpada Sentićev plan o nastavku daljinskog grejanja termalnom vodom duž glavne banjske ulice, a usvaja se Bulatovićeva ideja da se toplifikuje naselje Ćosiki.

Epidemija virusa korona ponovo ujedinjuje Sentića i Bulatovića, pa oni zajedno sprovode „humanitarnu delatnost s prizvukom politike“ po planinskim selima banjske opštine, deleći pakete sa hranom i „hemijom“ siromašnim domaćinstvima.

Ako je i od Sentića, lažnog cara Sente malog – mnogo je!

S. Kostić