piše: Jelena Ranđelović, Biblioteka Bora Stanković
Alberto Moravija (1907-1990), majstor psihološkog romana, bio je jedan od najpoznatijih pisaca savremene italijanske književnosti.
Književni ugled stekao je svojim prvim delom „Ravnodušni ljudi“ (1929), u kome analizira raspad građanskog sloja.
U devetoj godini oboleo je od tuberkuloze kostiju pa je zbog toga imao velikih problema tokom školovanja. Bolest je, kaže Moravija, bila prva najvažnija činjenica u njegovom životu, a druga – fašizam.
Bolesti i fašizmu pripisuje toliku važnost, jer je zbog njih pretrpeo i učinio ono što nikada ne bi.
„Ono što oblikuje naš karakter jesu stvari koje smo primorani činiti, a ne one koje činimo svojom voljom.“
U romanu „Rimljanka“, u izdanju „Novosti“, Moravija je prvi put naslikao čoveka iz naroda.
Glavna junakinja Adrijana, spletom raznoraznih okolnosti, postaje bludnica. Njena zanosna lepota u mračnom okruženju fašističke diktature odvodi je na stranu poroka.
Moravija, pri tom, diktaturu „vidi“ kao atmosferu sveopšteg moralnog i duhovnog posrnuća, koje u slučaju ove njegove junakinje neminovno dovodi i do onog fizičkog.
Konzervativni književni kritičari zamerali su Moraviji lascivne opise ženskih likova koji su, po tim tumačenjima, na „granici pornografije“.
Novije Moravijino stvaralaštvo obeleženo je njegovim javnim delovanjem. On se javno izjašnjava o pitanjima književne avangarde, preko studentskih zahteva, kineske kulturne revolucije, ženskih pitanja, pa do seksualne revolucije, smatrajući da je jedna od društvenih funkcija savremenog pisca izreći svoj stav o svim ideološkim temama koje karakterišu epohu.
Dobitnik je brojnih nagrada i priznanja iz oblasti književnosti.
Pratite InfoVranjske.rs i na Facebook stranici portala.