Ravno pola veka prošlo je od velike studentske pobune u Beogradu koja je trajala više dana u maju 1968. godine i na kojoj su istaknuti isključivo levičarski zahtevi za poboljšanje socijalističke prakse u tadašnjoj Jugoslaviji.
Studentska pobuna u Beogradu po uzoru na velike pokrete studenata širom Evrope, a po motivima ideja 3M, Marks – Markuze – Mao, okončana je 7. maja 1968. godine taktički intoniranim govorom predsednika Jugoslavije Josipa Broza Tita, «da su studentski zahtevi bili opavdani“.
Tri dana pre Titovog govora, kordon tadašnje «narodne» milicije kod podvožnjaka na Novom Beogradu brutalno se obračunao sa studentima i izazvao nerede u kojima je povređeno 170 lica, najvećim delom akademskih građana.
Batine je spletom slučajnih okolnosti dobio i Miloš Minić, predsednik Skupštine Jugoslavije, koji je uz Veljka Vlahovića i druge rukovodioce pokušao da umiri pobunjene studente.
U Vranju je u holu Gimnazije «Bora Stanković» na silu okupljenim gimnazijalcima govorio profesor ruskog jezika Sreten Marković Macan, tada član Opštinskog komiteta Saveza komunista u Vranju, koji je, između ostalog, rekao «da su studente izmanipulisali strani i neprijateljski elementi, protivnici samoupravljanja i socijalističke izgradnje».
Učenik drugog razreda Gimnazije Dragiša Cerovčanin je reči profesora Markovića dočekao uzvikom «Živeli studenti», što su gimnazijalci propratili aplauzom.
Učenik prvog razreda Miodrag Stoiljković je kada se aplauz stišao dodatno uzviknuo «Dole diktatura», pa je profesor Marković nakon opet burnog aplauza gimnazijalaca uzvratio «da i među gimnazijalcima Vranja ima uticaja stranih elemenata».
Studenti Više pedagoške škole u Vranju nisu pružili podršku beogradskim kolegama.
Pratite InfoVranjske.rs i na Facebook stranici portala.