Čaroban njegov postupak

Galerija Narodnog univerziteta Vranje; Slobodan Stefanović: „Crteži i objekti“

Na ovoj jedinstvenoj izložbi, još jednoj u nizu produktivnog delovanja Galerije NU Vranje, izloženo je 50 crteža izvedenih u kombinovanoj tehnici na papiru i sedam objekata u kobinovanoj tehnici izlivenih u betonu. Radovi su nastali u periodu od 2010. do 2014. godine.

– Evo nas – kaže istoričar umetnosti Mihailo Kandić – pred crtežima Slobodana Stefanovića, jedne stvaralačke misije koja kreativnost i sopstvenu nadarenost izvođenja neposredno ispoljava, u samom delu, ne preko dela i ne preko koncepta. I, za razliku od „obnove slike“, kada je u pojedinim njenim strategijama naracija isticana kao primarna, u Stefanovićevom crtežu primaran je njegov pristup belom papiru koji se čarobnim njegovim postupkom transformiše u delo.

– U jedan – nastavlja Kandić – smišljeni redosled i značenjem bogat poredka crta, tačkica, relacija svih površina, nekoliko planova postavljenih jedan iznad drugog i jedan pored drugog, različitih kolorističko-crtačkih svojstava pa i „necrtačkog“ materijala (lepka, recimo), koji u malom formatu može biti i kolažno tretiran, saopštava svoju naraciju, dostupnu svakom senzibilnom posmatraču, čak i onom bez vida, pošto je moguće „čitati“ ovaj crtež i opipavanjem različitih nivoa koji se uzdižu sa podloge.

PROFIL
Slobodan Stefanović rođen je 1980. godine u Kragujevcu. Diplomirao je 2007. godine na Fakultetu likovnih umetnosti u Prištini (Zvečan), na Odseku slikarstvo u klasi profesora Zorana Furunovića. Od 2007. do 2009. radio je kao likovni urednik Galerije Doma omladine u Kragujevcu. Od 2008. godine radi kao nastavnik na predmetima crtanje i slikanje, teorija forme sa crtanjem i likovna kultura u Kragujevcu. Član je i jedan od osnivača Umetničke grupe „Enciklo“. Samostalno i grupno izlagao na više od 40 izložbi u zemlji i inostranstvu, učestvovao u radu domaćih i inostranih likovnih kolonija. Dobitnik je tri nagrade i priznanja iz oblasti likovne umetnosti.

Kandić ulazi i u druge, socijalne slojeve Stefanovićevog stavaralaštva:

– Ono što sublimira ove crteže, što ih izdvaja od inače pauperizovane stvarnosti u kojoj nastaju, i okolne, naročito postmoderne prakse, koja uporno zagovara tu pauperizaciju, bila bi njihova klasična lepota.

Kandić, pak, ne može da odoli Stefanovićevoj estetici.

– Budući da su apstraktni, ovi crteži nisu figurativni, ali su zato harmonični reprezenti jednog koncepta, samog po sebi već lepog kao ideja o ispoljavanju već decenijama zapostavljene lepote. Lepote po sebi, ne samo koncepta lepog, i u svojoj apstraktnoj pojavnosti, kao nemimetička strategija, dosledno i ubedljivo elaborirani.

– U crtežima Stefanovića – okončava Kandić – reč je o nastojanju da se usmeravanjem na jedan medij, crtež, sačuva dostojanstvo kreativne manuelne nadarenosti u eri konceptualnog strejta.