Neumorni vojvoda Vuk

Organizaciji pristupa većina srpskih četničkih vojvoda i četnika. Stojana Korube, kao i obično, nema na spiskovima. On je i dalje duh. Noćna mora turskih graničara. Kako bezbednost njegove porodice više nije predstavljala problem, Koruba je stalno u planinama Pčinje, na vučijim stazama, po selima i varošicama Preševske, Kumanovske i Krivopalanačke kaze. Prerušen u Turčina, Arnauta, trgovca, seljaka, sveštenika, prolazi turske zasede

U jesen 1910. godine. u krajevima s obe strane Vardara, četničke vojvode su odlučile:

a) vraćati čete u te krajeve i držati koliko toliko narod u disciplinovanoj organizaciji;

b)  vršiti opšte naoružanje stanovništva;

v)  braniti se od Turaka koji su počeli istrebljivati sve što je najače davalo otpor, bilo kao četnik bilo kao kulturno – prosvetni radnik“. (Predrag Pejčić, Četnički pokret u Kraljevini Srbiji, Kragujevac 2007)

U proleće 1911. godine svako srpsko selo je imalo četu od desetak četnika, koje su bile u vezi sa krstarećom četom na tom području. Takvim načinom organizovanja rejonski vojvoda mogao je za sat ili dva da oformi četničku formaciju od preko 200 četnika pod oružjem. Situacija na terenu postala je kritična. Vojvoda Vojin Popović – Vuk komandant Gorskog štaba Istočnog Povardarja,  šalje 14. avgusta 1911. godine, izveštaj Beogradu: “Srpske opštine u Kumanovu, u Bujanovcu, u Palanci Krivoj nemaju autoriteta; naša sela prelaze u egzarhiju, a egzarhijska vlast čini veća nasilja nego ikad, pa ipak svet im se obraća.“ (Predrag Pejčić, Četnički pokret u Kraljevini Srbiji, Kragujevac 2007)

Istočnim Povardarjem krstare čete vojvode Vuka, neumornog Vojislava Tankosića, Jovana Dovezenskog, Riste Staračkog, Todora Algunjskog, Krste Trgoviškog, Petka Nagoričkog i Spase Garde. Koruba i njegove putovođe stalno krstare i prikupljaju podatke o kretanju bugarskih četa i turskih poternih jedinica. Srbi, muškaraci, žene, deca, stari i mladi, svi su obaveštajci srpske organizacije. Jedino ostrvo gde nema bugarskih četa je srpska Pčinja. Srpske čete povremeno dolaze u Pčinju, radi kraćeg odmora, ili prelaze u Srbiju na nekoliko dana, a zatim se vraćaju na teren.  Beograd, kao i obično, ćuti. Dok bugarska vlada nastoji svim silama da zaštiti svoje čete, „bele kragne“ iz Beograda taktiziraju. Kao i uvek, neko je morao da pokrene mehanizam odbrane. Bogdan Radenković, predsednik Skopskog izvršnog odbora, vojvode Vojislav Tankosić i Vojin Popović Vuk, profesor Beogradskog univerziteta Ljuba Jovanović i oficiri Dragutin Dimitrijević – Apis, Velimir Vemić i drugi, stvaraju organizaciju „Ujedinjenje ili Smrt“, poznatu i kao „Crna ruka“. Organizaciji pristupa većina srpskih četničkih vojvoda i četnika. Stojana Korube, kao i obično, nema na spiskovima. On je i dalje duh. Noćna mora turskih graničara. Kako bezbednost njegove porodice više nije predstavljala problem, Koruba je stalno u planinama Pčinje, na vučijim stazama, po selima i varošicama Preševske, Kumanovske i Krivopalanačke kaze. Prerušen u Turčina, Arnauta, trgovca, seljaka, sveštenika, prolazi turske zasede i straže i prevodi čete, transporte oružja, municije, ranjene i bolesne četnike. Legenda o Korubi putuje u sve srpske zemlje. U četničkim školama u Vranju, Prokuplju i Ćupriji, stari četnici pričaju četnicima na obuci o podvizima Stojana Korube. Između dva svetska rata preživele srpske četničke vojvode i četnici, na mnogim važnim položajima u Kraljevini Jugoslaviji, ukazivaće najveću čast i poštovanje Stojanu Korubi. Ali on to neće niti tražiti niti koristiti. Živeće životom pravoslavca, poštujući Božije zakone i običaje njegovog napaćenog naroda u Staroj Srbiji i Maćedoniji, neiskvarenog uticajima belosvetskim. Živeo je skromno od zemlje.

Iste godine Masa je rodila Nataliju. Porodica se uvećala. Stojan je povremeno dolazio na dan, dva. Sazidao je jednostavnu kućicu sa dva ulaza, isto kao u njegovoj Pčinji. Ta kuća je i danas takva kakva je bila u to vreme. Zahvalni Bogu na to malo sreće pod tamnim nebom koje se nadvijalo nad srpskim narodom, Stojan i Masa su sa hrišćanskom trpeljivošću, nastavili da žive svoju sudbinu. Masa da se stara o deci, a Stojan da se bori za svoj narod.